MaisonErgothérapie

Ergoterapi anlamlı ve amaçlı aktivitelerle sağlığı ve refahı geliştiren kişi merkezli bir sağlık mesleğidir. Ergoterapinin temel amacı kişilerin günlük yaşam aktivitelerine katılımını sağlamaktır. Ayrıca Kişi ve toplulukların istedikleri, ihtiyaç duydukları veya kendilerinden beklenen aktiviteleri yapabilme becerilerini geliştirir. Veya aktiviteyi ya da çevreyi kişilerin katılımını daha iyi sağlayabilecek şekilde düzenleyerek bu amaca ulaşır.

Ergoterapist ?

Ergoterapistler bire bir kişilerle, gruplarla veya topluluklarla iş birliği içinde çalışmak için gerekli bilgi, beceri ve davranışlarla donatılan tıbbi, sosyal davranışsal, psikolojik, psikososyal ve ergoterapi bilimi alanında geniş eğitime sahiptir.

Herhangi bir sağlık problemi nedeniyle vücut yapı ve işlevlerinde bozukluğu olan veya yer aldığı sosyal ya da kültürel azınlık grup nedeniyle toplumdan dışlanmış veya katılımı kısıtlanmış tüm kişilerle çalışır.

Ergothérapeutes, katılımın kişilerin fiziksel, duygusal, veya bilişsel yetenekleri; aktivitenin özellikleri veya fiziksel, kültürel, social, davranışsal ve yasal çevre ile desteklendiği ya da kısıtlandığına inanırlar.

Bu nedenle ergoterapi toplumsal katılımı artırmak için kişi, aktivite, çevre veya bunların bazılarının veya hepsinin düzenlenmesi ile kişilerin yeterliğini artırmaya odaklanır.

Ergoterapi Uygulama Alanı

Ergothérapie, ev, école, iş yeri, fabrika, sağlık merkezi, huzurevi, rehabilitasyon merkezi ve hastane gibi kamu kuruluşları ile özel veya gönüllü kuruluşları içeren geniş bir yelpazede uygulama alanına sahiptir.

Kişiler ergoterapi sürecine aktif olarak katılırlar. Sonuçlar kişi merkezlidir ve çeşitlidir. Aktivite performansında düzelme veya aktivite katılımından kaynaklanan memnuniyet ölçülür. Sağlık mesleği olarak ergoterapiyi düzenleyen ülkelerin çoğunda üniversite düzeyinde mesleğe özgü eğitim gereklidir. (World Federation Occupational Therapy, 2010 General Meeting, Chile).

• Yaralanma veya hastalık nedeniyle bazı işlevlerini kaybetmiş kişilerin, günlük yaşam aktivitelerinde bağımsızlıklarını artırmak için giyinme, kendine bakım, mobilite ve yemek yeme gibi becerileri mevcut kapasite ile yapılabilmesine yardımcı özel yöntemlerin öğretilmesi. (örneğin yataktan tekerlekli sandalyeye geçiş için yöntemler, tek el yöntemi ile aktivite eğitimi vb.)
• Aynı amaçla kendine yardım araçları ve bu araçların kullanımının eğitiminin yapılması. (örneğin kavraması olmayan kişiler için sapları değiştirilmiş çatal bıçak, gövde dengesi ve uzanma becerisi olmayan bir kişi için uzun saplı tutacak, tekerlekli sandalye ve araba uyarlamaları vb.)

• Çalışma kapasitesini geliştirici iş uyarlama programları ve özürlü kişilerin mesleki rehabilitasyon çalışmaları ve iş koçluğu programları
• Koruyucu ve erken müdahale programları ile toplum sağlığının gelişmesi ve yaşam kalitesi programları. (İş yerlerinde bel ve boyun sağlığını ve meslek yaralanmalarını önleyici doğru duruş hareket alışkanlıkları, aktivite ve dinlenme prensiplerinin öğretilmesi. Stres kontrol programları ve gevşeme eğitimlerinin verilmesi, okul programlarının uygulanması)

• Ev rehabilitasyonu ve ev düzenlemeleri (Par exemple, yaşlılar ve engelliler için evde düşmeyi önleyici, emniyetli ve bağımsız yaşamı kolaylaştırıcı eşyaların yeniden yerleşimi. Banyo, tuvalet ve diğer odalarda tutunma barlarının yerleştirilmesi. Tekerlekli sandalye kullananlar için rampaların ve diğer mimari düzenlemelerin yapılması)
• Görme engelliler ve az görenler için bağımsızlığı sağlayıcı özel ergoterapi eğitimlerinin verilmesi ve çevresel düzenlemelerin yapılması.
• Autisme, Paralysie cérébrale, kas hastalıkları, inme, zihinsel gerilik, ortopedik yaralanmalar gibi çeşitli bozukluklarda, fonksiyonel aktivite eğitimi. Duyu bütünlüğü tedavisi ile fonksiyonel gelişim ve toplumsal katılımın artırılması

• Nörolojik bozukluklarda bilişsel ve fiziksel fonksiyonlar için özel tedavi yaklaşımlarının uygulanması
• Psikiyatrik bozukluklarda günlük yaşam aktivitelerinde bağımsızlığı geliştirici, toplumsal katılımı sağlayıcı iş ve uğraşı aktiviteleri
• Romatizmal hastalıklarda eklem koruma eğitimleri; ev, iş ve sosyal yaşamda ergonomik düzenlemeleri ve bağımsız hareket tekniklerinin öğretilmesi
• Engelli, yaşlı ve diğer toplum dışına itilmiş kişiler ve gruplar için aktivite eğitim modellerinin kullanımı (örneğin Kanada aktivite performans modeli, MOHO, PEO ve KAVA RİVER modelleri vb.)